Τώρα πια η ζωή σαν στρωμένο χαλί θα συμβιβαστεί
ένα βλέμμα ζεστό σ’ ένα κρύο καιρό που θα φορεθεί
και σ’ ένα χάδι πιο φτηνό κι απ’ την δραχμή
με την αλήθεια της στο ψέμα θ’ αφεθεί
Πάει καιρός που σβήνω το φως
και σου ζητώ σ’ ένα όνειρο μέσα να μπεις να σε δω
Μα δεν μπορώ να κοιμηθώ
γιατί φοβάμαι μη τύχει εσένα να ονειρευτώ
Τώρα πια η ζωή σε μια πίστα σιωπής θα προσγειωθεί
με δυο λόγια απλά δίχως μυστικά θα ξεκλειδωθεί
και σ’ ένα τέλος δίχως μέση και αρχή
με την αλήθεια της στο ψέμα θ’ αφεθεί
